Έτοιμοι για το δημοτικό;;;

Πολλοί γονείς αναρωτιούνται κατά πόσο είναι έτοιμο ένα παιδί να κάνει τη μετάβαση στο νηπιαγωγείο και αργότερα το επόμενο βήμα στην Α’ Δημοτικού. Συχνά νιώθουν ότι το να καθυστερήσει ένα παιδί σε κάποια σχολική βαθμίδα θα είναι καταστροφικό και θα «χάσει» χρόνο.

Είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και δεν μπορούμε να δώσουμε μία απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Υπάρχουν συγκεκριμένες δοκιμασίες σχολικής ετοιμότητας που σε συνδυασμό με τη συνολική εικόνα του παιδιού μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να πάρουν την απόφασή τους. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να εξεταστούν: η σωματική, κοινωνική και ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα, καθώς και οι γνωστικές, λεκτικές και κινητικές δεξιότητες.


Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας εάν συνυπάρχουν αναπτυξιακές δυσκολίες ή αν κάποιο παιδί έχει γεννηθεί μετά τον Οκτώβριο κάποιας συγκεκριμένης χρονιάς και έτσι είναι σχεδόν ένα χρόνο μικρότερο από τα υπόλοιπα που έχουν γεννηθεί την ίδια χρονιά. Πιστεύω ότι τα παιδιά που εμπίπτουν σε αυτές τις δύο κατηγορίες θα βοηθηθούν εάν επαναλάβουν το νηπιαγωγείο. Το να καθυστερήσει ένα παιδί τη φοίτησή του στην Α’ Δημοτικού, δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ή αποτυχίας. Εάν προχωρήσει είναι πολύ πιθανόν να πιεστεί αναίτια και να υπάρχει ένταση και στην οικογένεια, εφόσον θα μπει και η παράμετρος της καθημερινής μελέτης.


Η Α’ Δημοτικού είναι απαιτητική. Εάν ένα παιδί δεν τα καταφέρει, μπορεί να χρειαστεί να επαναλάβει τη σχολική χρονιά κάτι που μπορεί να είναι πηγή απογοήτευσης. Αντίθετα, η επανάληψη του Νηπιαγωγείου, ειδικά σε παιδιά που έχουν φοιτήσει και σε παιδικούς σταθμούς είναι συχνά ανώδυνη. Στις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να πούμε στα παιδιά ότι είναι ακόμα μικρά και δεν μπορούν να προχωρήσουν στο Δημοτικό. Αυτή είναι μια εξήγηση που τη δέχονται πολύ εύκολα. Εάν ωστόσο χρειαστεί να επαναλάβουν την Α’ Δημοτικού ενδέχεται να βιώσουν έντονα την αποτυχία, μια και η δικαιολογία της ηλικίας δεν ευσταθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση, εφόσον δεν μιλάμε για αλλαγή εκπαιδευτικού σταδίου αλλά ομαλή συνέχιση.


Σίγουρα όμως τα πράγματα περιπλέκονται όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά ανώριμα ή με αναπτυξιακές διαταραχές. Υπάρχουν πολλοί φορείς καθώς και επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων που μπορούν να συμβουλεύσουν τους γονείς.

Εάν το παιδί παρακολουθεί θεραπευτικά προγράμματα ειδικής αγωγής οι γονείς θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους την άποψη των θεραπευτών, οι οποίοι έχουν πληρέστερη εικόνα, εφόσον δουλεύουν μαζί σε εβδομαδιαία βάση. Η τελική απόφαση βέβαια θα είναι η απόφαση που θα πάρουν οι γονείς.